Drogie Koleżanki i Koledzy!
Znaleźliśmy się w trudnym okresie naszego życia – być może najtrudniejszym: dla wielu toczy się ono w odosobnieniu, z obawą i lękiem o swoje zdrowie, co nie napawa optymizmem do którego tak często namawiałam w czasie naszych zajęć. Ale co mamy robić?
Na wiele rzeczy nie mamy wpływu, niewiele od nas zależy. Pozostało nam więc uśmiechać się, patrzeć z radością w oczach za okno na budzącą się do życia przyrodę, zorganizować sobie chwilę relaksu z afirmacją, z piękną wizualizacją naszego spaceru, spotkania rodzinnego czy towarzyskiego, wspólnej wycieczki lub spaceru na Piaskach. Usłysz w tej wizualizacji śmiech, poczuj zapach wiosny, zobacz kolory wokół siebie, dziel się radością z innymi. Wiem, że to trudne!!! Ale świadomość, że to, co złe kiedyś minie, że to co było dobre wróci, a może będzie lepsze i bardziej docenimy naszą wspólnotę oraz siebie w tej wspólnocie, będziemy dla siebie bardziej życzliwi i serdeczni, z większym pietyzmem przyjrzymy się rozwijającym się pąkom kwiatów i liści na drzewach, a śpiew ptaków będzie wspaniałą muzyką.
I nie zapominajmy o ćwiczeniach ruchowych!!!
„Weź sobie kawałek podłogi” – porusz stawy, rozciągnij kręgosłup, napnij mięśnie i głęboko oddychaj!!! Ruszaj się, nie siedź cały dzień przed telewizorem. Lepiej pooglądaj stare zdjęcia, powspominaj radosne chwile i uwierz, że to jeszcze wróci.
Do tego przesłania dołączam płynące z głębi serca życzenia świąteczne:
NIECH TA WIELKANOC WNIESIE SPOKÓJ DO NASZEJ DUSZY, UKOI NASZE ROZKLEKOTANE SERCA, USPOKOI UMYSŁY I DA NADZIEJĘ NA LEPSZE JUTRO.
Z pozdrowieniami i uściskami
Maria Wojtaszek
Ostrów Wielkopolski,4.04.2020 r.